1. Pater, Publius nomine, filiusque asinum suum ad urbem ducunt.

Hae Puellae eos rident.

Puellae:
Quam stulti hi homines sunt!
Qua re asinum ducunt?
Cur unus ex eis ab asino non vehitur?


2. Pater filium suum Marcum in asino ponit et ipse ante ambulat.


3. Jam hae feminae eos in vicem culpant.

Feminae:
Est filius malus et ignavus.
Ipse a bestia vehitur dum pater miser magna difficultate ambulat!


4. Filium ex asino deponit Publius et ipse in animal auritum ascendit. Marcus in vicem ante ambulat.

Hilares iter suum sic faciunt. Sed eos accusat alia mulier.

Mulier:
Quam fatigatus labore est puer!
Pater ignavus sine difficultate ab asino vehitur.
Cur pater natum suum sic neglegit? Qua re filiolus quoque non vehitur?

Publius:
Bonum consilium est!



5. Marcus post patrem in asello se ponit et magna felicitate procedunt.


6. Sed haec species alios viros offendit.

Viri:
Infelix animal parvum!
Onus intolerabile portat.
Facilius ei suam bestiam vehant!


7. Jocus pro serio capitur. Descendunt et senex et juvenis, et asinum humeris suis ferunt.


8. Tandem ad pontem veniunt, ubi pueri puellaeque ludunt, rident, exclamant.


9. Asinus, sonitu excitatus, se ex humeris liberat, in flumen salit, misere perit.

Fabula hoc monstrat: consilia omnia semper audit solus stultus.